Alkmaar In de 60 jaar dat voetbalclub Flamingo’s bestaat, is er genoeg bijzonders gebeurd. Maar die ene wedstrijd in het voorjaar van 1999, was misschien wel de meest memorabele van allemaal.

Dolf Henschen bij Flamingo’s.

Dolf Henschen was één van de spelers op die gedenkwaardige middag in Assendelf. Samen met Ron Weinbrecher en Maurice Gijzen is hij de enige speler van die wedstrijd, die nog altijd bij Flamingo’s – inmiddels bezig aan het laatste jaar van zijn bestaan – is betrokken. “Die wedstrijd is onvergetelijk. Echt een soort sprookje.”

Flamingo’s was met VVS’46 in een strijd gewikkeld om het kampioenschap van de vijfde klasse. “We waren het seizoen geweldig begonnen, wonnen de eerste 7 wedstrijden en daarmee de periode. Toch was onze trainer Jos van Veelen helemaal niet tevreden. Zo was bijvoorbeeld de trainingsopkomst niet goed.”

Nek aan nek

In de competitie gingen Flamingo’s en VVS’46 nek aan nek. Na een doordeweekse nederlaag tegen de rivaal leek het team genoegen te moeten nemen met nacompetitie. Maar VVS liet het ook liggen, zodat we op de laatste speeldag gelijk stonden.”

VVS kreeg GVO uit Krommenie op bezoek, Flamingo’s moest uit naar Assendelft. Halverwege wedstrijd zag het er slecht uit voor de Alkmaarders. De concurrent uit Spanbroek stond 1-0, Flamingo’s keek tegen een 3-0 achterstand aan. “Sommige sporters waren zelfs al naar huis gegaan. We hadden op dat moment ook een verre van fitte selectie, maar besloten in de rust er toch vol voor gaan.”

Het duurde even voordat het offensief succes had, maar een kopbal van Weinbrecher en een treffer van Gijzen, die met een ingepakt bovenbeen amper nog kon rennen, zorgden voor de aansluiting. Niet ver voor tijd schoot Weinbrecher ook nog een vrije trap in de bovenhoek.

Dying Seconds

Het duel is van boek was inmiddels afgelopen en in 1-1 geëindigd. Met Radio West-Friesland op de speakers (die omroep was aanwezig in Assendelft) werd de spanning nog verder opgevoerd. “We konden voor de 3-3 kiezen en dan zou er een beslissingswedstrijd komen. Het hele team had echt zoiets van: we gaan door!”

Met recht, zo Bleek. Invaller Barry de Wit (in het krantenartikel van destijds Barry Smit genoemd) moest onder een mêlee van spelers vandaan getrokken worden nadat hij in de ‘dying seconds’ de 3-4 maakte.

Flamingo’s was zodoende weer vierdeklasser. De club zou in latere jaren verder opklimmen naar de tweede klasse en zelfs op de rand van promotie naar de eerste klas komen, maar zo’n feest als die middag in Assendelft werd er nooit meer gevierd. “Dat was echt een wonder. Dat maak je nooit meer mee.”